Badania makroskopowe pozwalają na ocenę jakości i stanu powierzchni przy użyciu lupy lub okiem nieuzbrojonym. Dzięki nim wykryć można rozmaite wady w metalowych wyrobach. Z ich pomocą można również w ogólny sposób ocenić wiele parametrów materiału, z jakiego wykonany jest dany produkt. Do przeprowadzenia badania makroskopowego używa się różnego rodzaju odczynników, a każdy z nich ma na celu wykrycie innych wad.
Próba Adlera i Heyna
Próby Adlera Heyna wykorzystywane są w badaniach makroskopowych do ujawniania segregacji fosforu i węgla. Przed przystąpieniem do badania, należy poprawnie przygotować próbkę. W przypadku obu odczynników, polega to na szlifowaniu. Próbka trawiona jest w temperaturze 20°C w czasie do 5 min. Takie badanie makroskopowe pozwala ujawnić strukturę pierwotną i uwydatnienie miejśc o podwyższonej zawartości fosforu.
Próba Baumanna
W tym przypadku przygotowanie próbki polega na struganiu, a zastosowanie tego odczynnika złożonego z kwasu siarkowego i wody pozwala na ujawnienie segregacji siarki. Przy zastosowaniu tej metody, badanie makroskopowe trwa dłużej (od.5 do 10 min), a miejsca, gdzie występują siarczki zaobserwować można jako brazowe plamki na papierze bromowe-srebrnym.
Próba Nital
Aby przygotować badanie makroskopowe według tej próby należy uprzednio wypolerować próbkę. Odczynnik ten stosuje się w celu ujawnienia warstwy zahartowanej powierzchniowo, węglowej lub nawęglonej. Polega na ujawnianiu segregacji węglików po obróbce plastycznej.
Próba Fry’a
Badanie makroskopowe próbą Fry’a ujawnia linie płynięcia w stalach niskowęglowych skłonnych do starzenia po zgniocie. Trawienie przebiega w 20°C i trwa od 5 do 30 min. Przygotowanie próbki polega na jej szlifowaniu.
Mnogość odczynników w badaniach makroskopowych
Do badań makroskopowych wykorzystuje się wiele innych odczynników, różniących się składem i przeznaczeniem. Z ich pomocą można ujawnić np. nieciągłości materiału, przebieg włókien, wielkości ziarna, wtrącenia niemetaliczne lub włóknistość.
Więcej informacji na badania makroskopowe.